Advent'in bu Neşeli Pazar günü, Tanrı'nın her zaman bizi izlediğini unutmayın

Asya'da yüksek lisans öğrencisi olarak bir yıl yaşadığımda birkaç kişisel disiplini benimsedim. Bunlardan biri İncil'in kapağını sonuna kadar okumaktı. Okudukça belirsiz ifadeler, kutsal metinlerden gizli parçalar aramaya başladım.

Ne zaman biri hayal gücümü ele geçirse, bunu İncil'imin arkasına not ederdim. Bu kutsal mevsime hazırlanırken, onlarca yıldır görmezden gelinen bu listeyi birkaç hafta önce yeniden inceledim. O gün Hoşea 11'den unutulmuş bir satır keşfettim. Kurşun kalemle yazılmış dört kelime: "Farkında değillerdi."

Merak ettim. Kim farkına varmadı? Peki neyin farkına varmadılar?

GÜNÜMÜZÜN 'SIKINTILI ZAMANLARINDA' ADVENT'İN GÜÇLÜ MESAJLARI HIRİSTİYANLARA 'TANRI'YA BAKMALARINI' HATIRLATTI

Bu satırı çevreleyen cümlelere baktığımda, Tanrı'nın halkının kim olduğunu keşfetti. Kültürel tavizlere ve ulusal oyalanmalara o kadar takıntılı olan bu İsrailliler şaşkın, öfkeli, isyankar, bölünmüş, depresif ve neşeden yoksun hale geldiler. Hoşea bu insanlara hayat onlar için zor olduğunda yazdı.

Fakat neyin farkına varmadılar? Rab'bin kendisi neydi? Bu sözlerin ardından, "farkında değillerdi", Allah'ın "o bendim" sözü gelir. Bütün bu gezinişlerinde, kafa karışıklıklarında, korkularında, kaygılarında ve neşesizliklerinde, Tanrı başından beri orada olduğunu söylüyordu.

Her ne kadar farkında olmasalar da. Belki bugün siz de benim gibi kendinizi benzer bir yerde buluyorsunuz. Dünyamızın modern denemeleri ve sıkıntıları sırasında, neşe bulma yeteneğim bazen bulanıklaşıyor.

Tanrı'nın, Barış Prensi'nin ve dünyanın Kurtarıcısının yakınlığını yeniden tanımak için Noel'den daha iyi bir zaman olamaz.

Çocuklarımız küçükken onlara C.S. Lewis'in İsa Mesih'in bir resmini temsil eden aslan Aslan hakkındaki harika kitabı "Narnia Günlükleri"ni okurduk. "At ve Oğlu" öyküler arasında en sevdiğimdir.

O kitaptaki bir sahne bana Hoşea 11'i hatırlatıyor. Shasta adında bir çocuk, karanlık ormanda atıyla yalnız başına, pek çok şey yolunda gitmediği için kendine üzülüyor. Kayıp ve başıboş, kendini boş ve yorgun hissediyor, hangi yöne gideceğinden emin değil, gözyaşları dolup taşıyor. Bazen biraz geri kalanımız gibi hissediyorum.

Kaybolmuşluğu ve kendine acıması içinde yürürken yakınlarda bir ses duyar. Gecedir, zifiri karanlık ve soğuk. Bu genç çocuğun yanında bir ses, ayak sesleri ve nefes nefese duymasının korkusunu hayal edebilirsiniz… tıpkı bir Stephen King romanı gibi.

Yanında biri ya da bir şey vardı ama Shasta göremiyordu ve o an daha da dehşete kapılmıştı. Nefesinin ağırlığından bunun büyük, korkunç bir yaratık olduğunu biliyordu. Bir zamanlar duyduğu bir şeyi hatırladı; bu tuhaf ülkede devlerin dolaştığını ve çocuğu daha da korkuttuğunu söyledi. O anda yaratığın daha da yakında olduğunu hissetti; sıcak nefesini, soğuk elini. Artık buna dayanamıyordu.

"Sen kimsin?" fısıldadı.

Cevap veren ses Aslan'ın sesiydi, "Aslan bendim."

Daha fazla FOX HABER GÖRÜŞÜ İÇİN BURAYA TIKLAYIN

"Ben ölülerin evleri arasında seni teselli eden kediydim. Sen uyurken çakalları senden uzaklaştıran aslandım... Ben, içinde yattığın kayığı, yanında bir çocuğu itenin hatırlamadığın aslandım. ölüm."

Aslan başından beri Shasta'yla birlikteydi. Onu felaketten kurtarmıştı. Savunmasız olduğu zamanlarda onu izliyordu. Aslan farkına varmasa da onu korumuş, rızıklandırmış ve ona şefkat duymuştu.

Demek Noel'de. Emmanuel'in, yeni doğan Kral İsa'nın, Tanrı'nın her zaman bizimle birlikte olduğu bize hatırlatılır. Biz farkına varmasak bile.

Bir şairin yazdığı gibi, cennetin amansız bir tazı gibi, Mesih bizi kasvet ve umutsuzluktan kurtarıldığımızı görmek için sonsuz bir sevgi özlemiyle takip ediyor. Başından beri - kendi kalp ağrılarımızda bile - biz farkına varmasak bile, Mesih'teki Tanrı bizimle oradadır. Bu Noel'in iyi haberi. Bu, duyan herkes için her günün iyi haberidir. Sevinç geliyor.

"Bakire hamile kalacak ve bir erkek çocuk doğuracak ve ona Tanrı bizimle anlamına gelen Immanuel adını verecekler." (Matta 1:23).