Et Parçası

Her şeyiyle saflar safı şiveli konuşan bir kadın tanımıştım. Evet. Gerçek bu. 21. yüzyılda.

Köy gibi bir yere üniversiteden her Allah'ın günü sabah 2 saat, akşam 2 saat, toplam 4 saat gider gelirdi. Hiçbir sınırı yoktu zihninde, hiçbir zaman yapamam cümlesini kurmazdı. Beni de o etkilerdi. Ben hiçbir zaman öylesine savaşçı bir kadın tanımamıştım.

Hissettiklerimi anlatmak isterim ama sakın yapmacık gelmesin bu yazdıklarım. İçimi dökebileceğim bütün dostlarımı teker teker uzaklaştırdığımdandır belki de bu aptal web sitesine döküyorum dökülmemesi gerekenleri. Sizlere yemin ediyorum o masaya o kız her oturduğunda bıçakla ortadan ayrılmış gibi içime bir sızlama gelirdi. Hep aniden kalkardı (zengin kalkışı :D ) ve kalkarken boğazımda bir düğüm bırakırdı. Ben hayatımda hiç böyle bir şey yaşamamıştım. Öyle kolay kolay da bırakın bir kızı dostlar, insan sevebilen biri bile değilimdir oysaki. Çok ah almışımdır bu insan sevmez yapım yüzünden, çok kalp kırmışımdır ama o gün farklıydı. Öylesine farklıydı ki korkmuştum.

Eve döndüğümde kafamdan çıkmıyordu siması. Pek çoğu gibi bir kadın tarafından daha önce duygularına tecavüz edilmiş bir adam olduğumdandır çok korkuyordum. İşim gücüm, okulum... Ruhen o dönemler yorgundum da zaten. Bir de ayrılık çekemezdim, böylesine bir aşkın ıstırabını hiç mi hiç çekemezdim. Şimdilerde o kadar değil belki ama o zamanlar benim için her güven ihanet, her aşk ayrılık, inançsızdım, duygusuz değildim ama duygularıma ayakkabımdaki taş muamelesi yapardım. Kalbim ise kan pompalayan basit bir et parçasıydı.

Çok yanlış zamanda gelmiştin be kadın.

Ters davranmaya başladım. O da benden hoşlanıyordu ama ben, o her yaklaştığında kaçıyordum, tersliyordum. Bir küfretmediğim kalıyordu. Bunları ciğerim acıyla yanarken boğazımda düğümlerle yapıyordum ama yapıyordum. Çünkü öyle gerekiyordu. Cesur bir adam olup, ruhumu insanlığından çırpacak bir ayrılığı daha kaldıramazdım. 

Bakıyorum şimdi yıl geçmiş de ben hala bu satırları hafızamı zorlamadan yazabiliyorum. Ben ona et parçası dedim ama etimin en değerli parçasıymış sonra anladım. Keşke farklı olsaydı...