Bu Noel eşeğe ve almamız gereken derslere dikkat edelim

Noel doğuşun habercisidir. Ve doğuş, doğuş oyunlarına fırsat verir. İsa'nın doğuşunu dramatize etme fikri ilk kim ortaya çıktı kim bilir, ama ilk senaryo sayısız senaryoya ilham verdi.

Her birinin kendine özgü bir kırışıklığı olmasına rağmen hepsinin bazı ortak özellikleri var: şifonlu melekler kanatlar, bilge adamlar ve uzaktan gelen armağanları. Yorgun bir hancı Mary'yi geri çevirecektir. Gözleri iri iri açılmış bir Yusuf, yemliğin samanını toplayacak. Ve Meryem, yorgun ve tatlı diyecek ki, "Sanırım bugün."

Askıya alınmış bir yıldızın altında bir bebek doğacak, melekler şarkı söyleyecek, bilge adamlar diz çökecek ve Her yaştan çocuk, ebeveynlerine gelecek yıl doğuş oyununda rol almak istediklerini söyleyerek eve gidecek. Küçük çocuklar Joseph olmak ister. Küçük kızlar Mary olmak ister. Bazıları melek kanatlarını takmak ya da uzak diyarlardan hediyeler taşımak ister. Hatta birkaçı, katı yürekli Herod ya da sorunlu hancı olmayı bile teklif edebilir.

NOEL'DE HER ŞEY PARÇA OLUŞTUĞUNDA İYİ İNSANLAR NE YAPABİLİR

Ama bildiğim kadarıyla hiç kimse eşek olmaya gönüllü olmuyor. Aslında bu tuhaf, çünkü eşeğin yaptığını yapmaktan daha büyük bir onur olabilir mi? İsa'yı taşıdı. Biliyorum, Joseph daha iyi görünüyor ve Mary de oldukça etkileyici. Bilge adamlar havalı şapkaları alır ve melekler şükürler olsun. Peki eşek? Kenarda duruyor ve saman çiğniyor.

Ama ona bir bakın. O iri, kahverengi gözlerdeki mutluluğu görmüyor musun? Yüzünde bir tatmin ifadesi mi var? Az önce tarihin en büyük hediyesini verdi! Noel Baba'nın kızağı veya UPS'in kamyonları olmadan önce, Tanrı'nın bir eşeği vardı. Onun sayesinde koro şu şarkıyı söyleyebiliyor: "Çünkü bize bir çocuk doğdu, bize bir Oğul verildi."

Biliyorum, biliyorum. Sağlam ve sakallı Joseph olmayı tercih ederiz. Sadık, güzel ve kusursuz Meryem olmayı tercih ederiz.

Fakat birinin eşek olması gerekiyor. Noel'de eşek olmanın iyi bir şey olduğunu düşünüyorum.

Noel eşeği işini yaptı. İsa'nın kurtarılabilmesi için İsa'yı kurtardı.

Ağır adımlarla yürüdü. Dörtnala koşmadı ya da başı dönmedi. Eşeklerin yaptığını yaptı. Ustanın yönlendirdiği yöne doğru istikrarlı bir şekilde adım attı.

Ve vardığında yana doğru adım attı. Tanınma talebinde bulunmadı, tazminat beklemiyordu. İncil'de adı bile geçmiyor.

İşini yapmaktan ve tüm ilginin İsa'ya verilmesinden mutluydu.

Belki de Noel eşeğinden bir ders alabiliriz? Tanrı'nın doğuş hikâyesi olan İsa'nın doğuşunda, hiçbir alkış beklemeden ağır ağır ilerleyen, uzun yolculuğun ağırlığını taşıyacak ve hepimizi taşıyacak Olan'ı taşıyacak kişiye her zaman bir yer vardır.

İşte hikayenin eşeklerine geliyoruz. Yolculuğunuz sadık, dinlenmeniz bereketli olsun. Biz de sizin örneğinizi takip etmek için elimizden geleni yapacağız.

MAX LUCADO'DAN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN BURAYA TIKLAYIN