New York Times'ta çalışıyordum. Eski editör, gazetenin bir 'hoşgörüsüzlük kültürü' haline geldiği konusunda haklı

James Bennet'in eski gazetemiz The New York Times'ı çarpıcı bir şekilde yayından kaldırmasının sürükleyici ayrıntılarıyla gösterdiği gibi, intikam soğuk servis edilir. Times'ın eski başyazı sayfası editörü, şu anda Economist'te çalışan Bennet, 2020'de gazeteden çıkarıldıktan sonra, Times'ın nesnel habercilik konusundaki kararlılığından nasıl vazgeçtiğini, haber ve görüş arasındaki sınırı nasıl bulanıklaştırdığını, muhafazakar görüşleri nasıl bastırdığını anlatmak için üç yıl bekledi. ve açıkça "liberal" olmaktan, "tartışmayı kapatmaya" ve "hoşgörüsüzlük ve uyma kültürünü" benimsemeye fazlasıyla istekli "liberal olmayan" bir gazeteye dönüştü.

Bennet'ın titiz anlatımı Times'ın başına gelenleri çoğunlukla doğru aktarıyor. Ancak ilk elden bildiğim kadarıyla, gazetenin geleneksel değerlerinden, özellikle de nesnel haberciliğe olan bağlılığından vazgeçmesi, Bennet'in önerdiğinden çok daha önce başladı.

17.000 kelimelik kapak hikayesi, Arkansas Cumhuriyetçi Senatörü Tom Cotton'un, yerel polisin müdahale etmesi durumunda ABD ordusunun çağrılması gerektiğini savunan bir köşe yazısını yayınladığı için gazeteden nasıl "kovulduğuna" odaklanıyor. George Floyd'un öldürülmesiyle ilgili kentsel isyanları ve şiddetli protestoları sona erdirmek için desteğe ihtiyacı vardı.

YAYINCILARIN EX-OPINION EDİTÖRÜYLE DAVAŞMASIYLA NEW YORK TIMES'TA 'İLİLİBERAL ÖNLİLİK' ÜZERİNE YENİLENDİ

Fakat Bennet'in Times'a saldırısı daha geniş kapsamlı ve daha kapsamlı olmalıdır. Okurların, özellikle de muhafazakarların neden "kayıt belgesi"ne şüpheyle yaklaştıklarını, hatta küçümsediklerini anlamak isteyen herkes tarafından okunacak.

Patronu Bennet'in görevden alınmasının ardından istifa eden Yahudi editör Bari Weiss, "Bu bir sosyal dışlanma, günah keçisi bulma ve korkaklık hikayesi" diye tweet attı. Kendi istifa mektubunda, ilerici meslektaşları tarafından karşılaştığı, Nazi ve ırkçı, yalancı ve bağnaz olarak adlandırıldığı ve hiçbiri azarlanmayan zorbalık, taciz ve gözdağı anlatıyor.

Bennet, Times'ın "[eski Başkan Donald] Trump'ın Rusya ile bağlarının umduklarından daha az olduğunu okuyucularına anlatmakta yavaş davrandığını" belirtiyor. Ancak arkadaşım ve eski Times meslektaşım Gerth, geçen Şubat ayında Columbia Journalism Review için, eski Wall Street Journal baş editörü Gerard Baker'ın medyanın "kasıtlı aldatmacası" olarak adlandırdığı şeyi, özellikle de The Times'ın Trump'ın haberlerini yayınlarken dayanılmaz ayrıntılarla belgeledi. Rusya ile bağlantıları olduğu iddiası ve daha geniş anlamda, açıkça ve açıkça küçümsediği Trump hakkındaki diğer haberlerinde.

Bennet ayrıca Hunter Biden'ın dizüstü bilgisayarıyla ilgili gecikmiş haberlerinde ve Trump'ın "COVID'in Çin'deki bir laboratuvardan çıktığı" iddiasında haklı olabileceğinin "yavaş" kabulünde ideolojik önyargıyı da tespit etti.

Başka bir çarpıcı hikayede Bennet, muhafazakar bir köşe yazarının, gazetenin muhafazakar argümanları liberal olanlardan çok daha fazla incelediği yönündeki endişelerini Sulzberger'e ilettiğinde, yayıncının onun genişleme konusundaki kararlılığını vurgulama fırsatını nadiren kaçırdığını bildiriyor. başyazı sayfasının ideolojik çeşitliliği "sabrını yitirdi."

Bennet'e "şikayetçi muhafazakarlara durumun böyle olduğu konusunda bilgi vermesini" söylediğini yazıyor Bennet. "Çifte standart vardı, buna alışması lazım." Bennet bunu gazetenin ideolojik önyargısının ve katıksız "ikiyüzlülüğünün" başlıca örneği olarak adlandırmakta haklı.

Bu çifte standart, gazetenin, köleleştirilmiş Afrikalıların gelişinin 400. yıldönümünü anan Pulitzer ödüllü "1619 Projesi"nin yaratıcısı Nikole Hannah-Jones'a verdiği tepkide ve onu korumasında da açıkça görülüyordu. Virginia'da.

1619'un ve köleliğin korunmasının ulusun "gerçek kuruluşunun" nedeni olduğunu "anladığı" için projeyi öven gazetenin haber bölümü, tarihçilerin ve okuyucuların öfkelerini dile getirmeleri ve işaret etmeleri üzerine bu iddiayı dijital versiyonundan sessizce sildi. işinde çok sayıda başka hata ortaya çıkardı.

Ve Bennet tuhaf bir şekilde projeyi "mükemmel" olarak adlandırsa da, Times'ın bu projedeki önemli hataları hiçbir zaman kabul etmemesine rağmen Cotton'un köşe yazısının bunu yaptığını iddia etmekte çok az zaman harcadığını belirtmekten kendini alamadı. makalenin "standartlarını" karşılamıyor ve yayınlanmaması gerekiyordu.

1977'de katıldığım gazete bugünün New York Times'ı değil. Ancak sola doğru kayma ve haberlerin ve yorumların bulanıklaşması, Bennet'in zorla istifa etmesinden ve Trump'ın başkanlığından önce geldi. Bu, gazetenin efsanevi ve şu anda tartışmalı genel yayın yönetmeni Abe Rosenthal'ın ayrılışına ve A.G.'nin babasının haleflerinden ikisini - yönetici editör Howell Raines ve yönetici ...