Meksika'nın Ölüler Günü ve Amerikan tarihinin görmezden gelemeyeceğimiz bir bölümü

Bu hafta kadife çiçeği çiçeklerinin sıcak aroması havayı doldururken ve mum ışığıyla aydınlanan mabetler ölenlerin yüzlerini aydınlatırken hatırlıyoruz.

1 ve 2 Kasım'da, trajik bir şekilde Kovid-19'a yenik düşen sevgili büyükannem, Meksika basketbol milli takımında oynayan Cecilia Romo'ya ithaf edilen "Coco" filmini anımsatan bir türbenin önünde duracağım. ve hayatının ilerleyen dönemlerinde ünlü bir oyuncu oldu.

Abuelita'mın anısına değer verdiğim gibi, hepimizi Amerikan tarihinin gözden kaçırılan bir bölümünü hatırlamaya çağırıyorum.

DIA DE LOS MUERTOS'U NEDEN KUTLAYALIM? ÇÜNKÜ ÖLÜM KORKUNÇ OLMAK ZORUNDA DEĞİL

Büyük Buhran'ın gölgesinde, bir milyondan fazla Meksikalı ABD'den sürgüne gönderildi. Bunlar sadece göçmen değildi. Amerikan topraklarında doğanların çoğu aynı zamanda Meksika'nın kurak bölgelerine bilmeden açlık ve zorluklarla yüzleşmek üzere gönderilen ABD vatandaşlarıydı.

Hükümetin baskısı altındaki işletmeler, Amerikan Rüyası'na yaptıkları önemli katkılara rağmen, çalışkan Meksikalı çalışanlarına sırtlarını döndüler. Bunlar Amerika'da yaşamış, çalışmış ve hayatlar kurmuş insanlardı. Evinizden koparılmanın, yabancı olarak görüldüğünüz bir ülkeye itilmenin kalp kırıklığını hayal edin.

18 yaşında bir Meksikalı-İsviçreli-Amerikalı olarak kültürel değişimler yaşadım ama bunun gibisini yaşamadım.

On yıl önce ABD'ye geldiğimde köklerim hakkında daha fazla şey öğrenmeye çalıştım. Okul bana Büyük Buhran'ı öğretirken, sınır dışı edilen Meksikalıların hikayesini atladı. Bu tarihi olayın araştırılması beni, tarihçiler arasında bile neredeyse bilinmeyen bir konu olan bu yürek burkan hikayeye götürdü.

Meksikalı göçmenler, Amerika Birleşik Devletleri'nde sadece gündelik işçiler değildi. 1929'da Batılı demiryolu işçilerinin %59,5'ini oluşturuyorlardı. Minnesota'da şeker pancarı endüstrisindeki işgücünün %30'u Meksikalılardan oluşurken, 1920'lerde Arizona'nın bakır madenleri %43'ü Meksikalı bir işgücüyle çalışıyordu. Bir araştırma, Meksikalı demiryolu işçilerinin sıkı çalışmaya bağlılıklarına rağmen beyaz meslektaşlarına göre %25 daha az kazandıklarını ortaya çıkardı.

Bu sadece tarih değil. Bu, İspanyolların Amerika'ya derin katkılarının bir anlatımıdır. ABD nüfusunun %20'sine yaklaştıklarından hikayeleri tanınmayı hak ediyor. Sonuçta hepimiz Amerikalıyız.

Daha fazla FOX NEWS GÖRÜŞÜ İÇİN BURAYA TIKLAYIN

Bu dikkatsizlik ilgimi çekti ve okul araştırmam derin keşiflere yol açtı. New York City'deki Meksika Konsolosuyla işbirliği yaparak bu gizli bölümü daha geniş platformlara taşıdım.

Bugün, Amerika'nın tarihiyle iç içe geçmesini sağlamak için İspanyol kökenlilerin katkılarına dikkat çekmeye kararlıyım.

Los Angeles'taki Placita baskını gibi bir saat içinde 400'den fazla kişinin gözaltına alındığı vahşet hakkında daha fazla bilgiye ihtiyacımız var, bu da dönemin acı gerçeklerini gözler önüne seriyor. Meksika gazetelerindeki medya kampanyaları da dahil olmak üzere korku taktikleri kitlesel göçü yoğunlaştırdı.

Birçok Meksikalı Amerikalıyı yargılamadan ABD'yi terk etmeye zorlayan tüyler ürpertici "Terör Planı"na ışık tutmamız gerekiyor.

Binlerce insan ülkeyi arabalarla terk etti, ancak birçoğu trenle de sınır dışı edildi. Yalnızca 1931 yılında Los Angeles'ta, 50.000 ila 75.000 kişiyi taşıyan 15'ten fazla tren Kaliforniya'dan Meksika sınırındaki Juarez'e gitti ve onları orada yiyecek veya para olmadan bıraktı. 1937'ye gelindiğinde ABD'deki iki buçuk milyon Meksikalıdan iki milyonu işsizdi.

Tarih acı verici nakaratlarını yansıtıyor. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Bracero Programı 4,5 milyon Meksikalının geçici vize almasına izin verdi. Ancak 1950'lerde başka bir dalga görüldü; Aralarında bazı vatandaşların da bulunduğu 1,1 milyon Meksikalı yine zorla geri gönderildi.

Geçmişte yapılan yanlışları tanıma çabaları 2004 yılında ortaya çıktı. Tazminatları amaçlayan Kaliforniya Senatosu Kanun Tasarısı 427, dönemin Valisi tarafından veto edilmişti. Schwarzenegger, ülkesine geri gönderilmede yaşanan kötü muameleden dolayı özür dileyen SB 670'i imzaladı.

Ölülerin Günü sadece anmayla ilgili değil, aynı zamanda öğrenmeyle de ilgilidir. Bu hafta büyükannemi onurlandırırken, Amerikan rüyasından kopanları hatırlayacağımıza ve tarihin acı dolu dönemlerini tekrarlamamasını sağlamak için çalışacağımıza söz verelim. Keşfettiğim gibi, geçmişimizi öğrenmek geleceğimizi öngörüyor