Harvard'dan Claudine Gay'i kovmak bu seçkin üniversitede kanseri tedavi etmeyecek

Harvard Üniversitesi ve Amerikan yüksek öğrenimi hastalıklı durumda. Şu anki üniversitenin eski başkanı Claudine Gay ve sokaklarda bağıran Hamas yanlısı üniversite öğrencileri gibi insanlar hastalığın nedeni değil; dolayısıyla onları kovmak veya okuldan atmak hastalığı iyileştirmeyecek. Bunlar sadece onlarca yıldır yayılan bir çürümenin belirtileri.

Gay, Temmuz ayında Amerika'nın en eski kolejinin ilk Siyahi kadın başkanı olduğunda, onun atanması solcu müttefikler tarafından ileriye doğru büyük bir adım olarak selamlandı. eşitlik ve katılım için. Harvard, Harvard'ın geçmişteki ırksal günahları için "hesaplaşma" veya hesaplaşma sözü verdiği pürüzsüz bir reklam yayınladı.

İlk sorunları bu sonbaharda, öğrencilerinden oluşan büyük bir grubun Hamas'ın kitlesel destekçisi olarak patlak vermesiyle başladı. İsraillilerin öldürülmesi ve tecavüz edilmesi. Sorunları Aralık ayında Kongre önündeki ifadesinde Yahudi karşıtı nefreti iki katına çıkardığında daha da kötüleşti. Harvard Şirketi onun arkasında dururken, bağışçılar kaçtı ve oldukça sınırlı olan akademik kariyeri boyunca intihal örnekleri birikti. Sonunda gitti, yerine gösterişten uzak bir Yahudi profesör geldi, ancak kendisini eleştirenleri ırkçılıkla suçlayan bir açıklama yayınlamadan önce değil. Sessizce gitmeyi reddetti ve ilk etapta onu başkan yapan sorunlar da sessizce ya da hemen hemen o kadar kolay gitmeyecek.

HARVARD BAŞKANI CLAUDINE GAY, ANTİSEMİTİZM VE İNTERALLİK TARTIŞMALARI ÜZERİNDE İSTİFA EDİYOR 

Bir ırk tüccarı ve intihalcinin rütbesinin düşürülmesini neşelendirmek faydalı olsa da, onun okul tarihindeki en kısa süre hizmet veren başkan olduğunu hatırlamak önemlidir; dolayısıyla Harvard'ın çöküşünün nedeni olmaktan çok, o sadece başka bir semptom. 600'den fazla adayın ve 20 komitenin yer aldığı bir süreçten seçilen Gay, üretken kariyeri sayesinde öne çıkmamıştı: Nispeten az sayıda hakemli makale yayınlamıştı. Ancak yayımladıkları, ırksal sorunlarla ilgili sol görüşlere sahipti. Cinsiyeti ve ırkıyla birleştiğinde, kimlik politikası takıntılı bir üniversite için mükemmel bir adaydı.

Siyasi kısım çok önemlidir, çünkü Siyah olmak, Harvard'ın mükemmellik kriterinde önemli bir kutucuğu işaretlerken, aynı zamanda kesinlikle yeterli değil. Siyahi bir ekonomist ve Harvard'da görev alan en genç ikinci öğretim üyesi olan Roland Fryer'ın durumunu ele alalım. Freyer, çalışması polislik ve diğer alanlarda sistemik ırkçılık iddialarında boşluklar ortaya çıkardığında Çeşitlilik, Eşitlik ve Katılım (DEI) kalabalığını kızdırdı.

Daha sonra, kovduğu sekreter uygunsuz şakalar yaptığını iddia edince, yönetim kurulu ona duyarlılık eğitimine katılmasını önerdi. Ancak aralarında Gay'in de bulunduğu bir komite öneriyi dikkate aldığında bunu reddettiler ve Freyer'in laboratuvarını kapattılar ve onu iki yıl ücretsiz uzaklaştırma cezasına çarptırdılar.

Fryer zorlu bir eğitimden geçmiş, gelecek vaat eden bir akademisyendi. Annesi, o henüz dört yaşındayken babasının istismarından kaçtı. Daha sonra babası tecavüz suçundan hüküm giydi ve hapse atıldı ve Freyer, Austin'deki Texas Üniversitesi'nden spor bursu alarak kendi yolunu çizmeye bırakıldı.

Buna karşılık, Gay'in ebeveynleri onu New England'daki seçkin bir yatılı okula ve ardından Princeton'a gönderdi. Fryer görevi kötüye kullanma suçlamalarıyla karşı karşıya kaldığında neredeyse kovuldu. Gay geçen sonbaharda seri intihal yapmakla suçlandığında, Harvard iddiaları bastırdı ve bunu dikkatlerine sunan gazeteyi dava etmekle tehdit etti. Görünen o ki, Harvard'ın dışlanmış sesleri yükseltme konusundaki kararlılığı çok derindi ve gerçekler tarafından değil, liberal politikalar tarafından dikte ediliyordu.

Gay, veda açıklamasında, insanların Princeton ve Princeton'daki Phillips Exeter Akademisi'ni görmesini umduğunu yazdı. Stanford mezununun kısa görev süresi, Harvard'ın "akla gelebilecek her kökenden" insanları, en azından doğru ten rengine ve görüşlere sahip oldukları sürece canlandırma konusundaki kararlılığının kanıtıdır.

Erken kabul başvurularında bu sonbaharda yüzde 17 oranında düşüş olmasına, bağışçılardan büyük oranda kaçışlara ve okulu aralıksız olumsuz tanıtıma maruz bırakan görev süresine rağmen, kendisi kovulmadı bile; bunun yerine öğretmenliğe geri dönüyor. Harvard Corporation'ı yöneten yönetim kurulundan da herhangi bir istifa olmadı. Burada gerçek bir sorumluluk yoktur. Kanserle mücadeleye yönelik gerçek bir çaba yok.

Daha fazla FOX HABER GÖRÜŞÜ İÇİN BURAYA TIKLAYIN

Claudine Gay, Harvard Üniversitesi'nin başkanı olmadı çünkü okul intihalden hoşlanıyor ve şirket kötü tanıtımdan, bağış kaybından ve başvuruların reddedilmesinden hoşlandığı için orada bir iş tutmadı. Benzer şekilde, Cambridge sokaklarında Yahudileri katleden teröristlere destek veren öğrenciler bağırarak propagandasını sessizce yaymak için Harvard fakültesine sızan Hamas'ın ürünü değil. Aksine, bunların her ikisi de üniversitelerimizin derinliklerine kök salmış olan kimlik politikalarının/DEI çürümesinin belirtileridir.

Harvard için yaşanan bir dizi skandal, Amerikan siyaseti için harika bir şey oldu.