Bir Columbia Üniversitesi yönetim kurulu üyesinin istifası, Yahudilerin şu anda gerçekte nasıl hissettiklerini ortaya koyuyor

Yahudi olmayan bir arkadaşım bana, Yahudi milyarder Henry Sweica'nın, üniversitenin Hamas yanlısı protestocuların kampüste nefret söylemi yapmasına izin verdiği yönündeki endişeler nedeniyle Columbia Üniversitesi yönetim kurulundan istifasıyla ilgili bir yazı gönderdi. Arkadaşım şunu yazdı: "Bunların kimseye faydası yok." Katılmıyorum veya katılmıyorum. Bay Sweica'yı tanımıyorum. Neyi başaracağını bilmiyorum. Ama neden böyle yaptığını anlıyorum. Aşağıda ona verdiğim yanıt, okunabilirlik açısından yalnızca biraz düzenlenerek verilmiştir.

Amerikalı Yahudilerin şu anda ne kadar sinir bozucu olduklarını açıklamak zor. Güvenlik duygumuz, bu kadar çok antisemitizmin yüzeyin altında olduğunu ve nerede gizlendiğini nasıl fark edemediğimizi anlamamıza yol açtı. Güvenlik duygumuz dostu düşmandan ayırmaya dayanıyordu. Bu durum tersine döndü.

Holokost'tan sağ kurtulanların çocuğu olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. Ya da gençken her iki ebeveyni de kaybetmek. Ya da bir İsrailliyle evlenmek. Elbette milyarder olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. Ancak bu, herhangi bir mezunun mezun oldukları okula yaptıkları aylık bağışları kapatmasından farklı değil. Kampüste protesto olduğu için değil.

Fakat üniversite yöneticilerinin iki şeyi ele alma şekli nedeniyle: 1. Yahudi öğrencilerin güvenliği ve 2. Fakültenin makul herhangi bir kişinin yapacağı kışkırtıcı açıklamalar veya diğer saldırgan eylemlerde bulunması. inanıyorum ki pozisyonları ve istihdam sınırları dışındadır. Hukuk firmalarının ve çalışanlarının öğrenci protestoculara kara liste yapıp yapmaması başka bir şey. (Gerçi bunun cezadan ziyade korkudan kaynaklanan bir tepki olduğunu da düşünüyorum.) Ancak fakülte başka bir şeydir. Bu, çoğu büyük bağışçının, çoğunlukla özel olarak itirazda bulunduktan sonra, bağışlarını alanların kötü muhakeme sergiledikleri ve hak etmedikleri sonucuna varmasına neden oluyor.

Daha fazla FOX NEWS GÖRÜŞÜ İÇİN BURAYA TIKLAYIN

Mezun olarak Columbia'ya bağış yapma zorunluluğu yok Columbia mezunu olarak yaptığımdan daha fazlasını yapıyorum. Onunla benim aramdaki fark sadece bir ölçek meselesi. Ve neden birisi parasının bir kısmını bu yöneticilere ve öğretim üyelerine ödeme yapmak için kullanan bir kuruma katkıda bulunmaya devam etsin ki? Çünkü sadece Columbia'ya değil, ülke geneline bakarsanız, fakültenin ne kadar paçayı sıyırdığını görmek şok edici. Onlara verilen hareket alanı, bir şeyin ifade özgürlüğü mü yoksa nefret söylemi mi olduğu gibi basit bir sorunun ötesinde.

Bunu tartışmayı durdurmak için söylemiyorum: ancak şu anda kafamızın nerede olduğunu tam olarak anlayamazsınız. Kesinlikle ırkla ilgili soruları tam olarak takdir edemediğimden daha fazla değil.

ÜNİVERSİTE, İSRAİL'İ SOYKIRIMLA SUÇLAYAN İKİ ÖĞRENCİ GRUPLARINI ASKIYA ALDI

Ve bu grupta hiç kimse yokken Çevrem İsrail'i gerekirse potansiyel bir sığınak olarak görüyor, onun yenilmezlik örtüsü artık bir serap olarak açığa çıkıyor ve kendimizi çok çıplak hissediyoruz. Ve dünya çapındaki Yahudilerin nihai koruyucusunun artık geçici de olsa herkes için ücretsiz bir lisans olmadığı inancı. Yerli Yahudi karşıtları, motosikletli bir Mossad ajanının I-95'te giderken arabalarına mıknatıslı bomba takması korkusuyla kontrol altında tutulmuyor. Ancak tüm Yahudilerin mutlak güce sahip bir İsrail kavramıyla, benzer düşüncelere sahip Amerikan siyaset kurumunun en üst düzeyleri tarafından ve evet, mali olarak desteklediğimiz kurumlar tarafından korunduğu fikri. O taburenin üç ayağı da altımıza çöktü.

Son olarak, biz kana susamış değiliz ve Gazze'de olup bitenlere, İsrail'in çok ileri gidip gitmediğine, taktiklerinin azaltılıp azaltılamayacağına göz yummuyoruz. ve rafine. Tanıdığım çok az insan, İsrail'in tek bir Hamas liderini öldürmek için 2000 kiloluk bomba kullanmasının ve aynı zamanda 99 masum insanı öldürmesinin bir sorun olduğunu düşünmüyor. Sunabileceğimiz en iyi şey Hamas'ın tam da bu nedenle Gazzeli dostlarının arasına yerleştiği gerçeğidir. Ancak bunun ötesinde basit bir soruya geri dönüyoruz:

Tamam, peki İsrail'e ne yapmasını öneriyorsunuz?

Ve cevap, uzun bir aradan sonra her zaman bunun bir versiyonu olur. "dur." Belki buna duraklama, hatta ateşkes diyorlar. Ama dur demek istiyorlar. Hiç kimse Hamas siyasi liderliğine 7 Ekim'in sorumlularını teslim etmesi çağrısında bulunmuyor. Tabii ki bunu yapmazlar ama bu, bu sorunu tek başına İsrail'in çözmesinin beklendiğini gösteriyor. Ve o gün düzinelerce Amerikalının öldürüldüğünü ve düzinelercesinin hâlâ rehin tutulduğunu asla bilemezsiniz. Bu gerçekler yüzünden Jimmy Carter'a dönüşme konusundaki siyasi tereddütü anlıyorum. Ama yine de bunlar gerçektir. Evet, özel olarak çaba harcıyoruz. Ancak tek başına Amerikalılara yönelik saldırılar muhtemelen yurtdışındaki askeri olmayan Amerikan vatandaşlarının on yıllardır yaşadığı en büyük tek günlük kayıp; ne zaman olduğunu bilmiyorum.

Fakat tüm bunları çözecek olanın İsrail olması gerekiyor. ve görünen o ki bunu anlamanın tek yolu sorumluları durdurmak, durdurmak ya da takip etmekten vazgeçmek çünkü onlar kendi insanlarını feda ediyorlar…