Los Angeles müfettişleri binlerce 'sahipsiz ölüyü' tespit etmeye çalışıyor

Arusyak Martirosyan, bir yabancının yaşadığı ama ölümde sahiplenilmediği bir hayattan gelen eşyalarla dolup taşan tek yatak odalı dairesinin kapısını açmakta zorlanıyor.

Kapıya sıkıştırılmış dev bir Gain çamaşır deterjanı kutusu var. ve üst üste yığılmış plastik küvetler. Oturma odasındaki perde çubuğunun üzerine askılarla asılan bluzlar ve tişörtler neredeyse tüm güneş ışığını engelliyor. Daha fazla kıyafetle dolu kutular ve kutular halıyı gizliyor. Boş paket kapları ve içinde böceklerin sıkıştığı Tupperware ocağın üzerini kapatıyor.

74 yaşındaki kadın Ekim ayında hastanede öldü ve haftalar sonra kimse onun kalıntılarını almak için öne çıkmamıştı. Tyvek koruyucu giysi giyen ve binanın mülk yöneticisi tarafından takip edilen Martirosyan, iade etiketinde bir aile üyesinin adresinin yer aldığı, kendisine gönderilen bir tebrik kartı veya mektubun peşine düşer; bu, bu kadına uygun bir adres verebilecek bir akrabaya yol açacak herhangi bir şeydir. cenaze töreni.

DALIŞ EKİBİ, KAYIP ORLANDO KADIN SANDRA LEMIRE'İN CESETİNİ DISNEY DÜNYASI YAKINLARINDAKİ GÖLETTE BULDUĞUNU İDDİA EDİYOR

Martirosyan, Los Angeles'ın yaşayan temsilcisi gibi davranıyor Angeles County "sahipsiz ölüler" olarak adlandırıyor. O, ilçenin Sayman ve Vergi Tahsildarlığı Dairesi'nin az bilinen ve az çalışan bir şubesi olan Kamu Yöneticisi için çalışan bir düzineden fazla müfettişten biridir.

Onun görevi kadının kim olduğunu ortaya çıkarmaktır. tüm eşyalarının altında ve kimi sevdiğini, kimin onu sevdiğini ve ölümünden sonra ne istediğini öğrenin.

Martirosyan ve meslektaşları, merhum kişiyi son kez ortak bir mezarlığa bırakmadan önce bir vakayı araştırmak için üç yıl harcıyorlar. İlçe mezarlığında tatil yeri. Benzer çalışmalar ABD genelindeki şehirlerde yapılıyor ancak ülkenin en büyük evsiz nüfusuna sahip Los Angeles'ta bu çabalar özellikle zor.

Bir yaşamın izini sürmek zahmetli bir süreç. Yılda yaklaşık 200 vakayı inceleyen müfettişlere, her ölüm için bir isim, doğum tarihi ve diğer bazı şeyleri içeren bir manila dosya klasörü veriliyor.

1992'DE KAYBEDEN KIZ OLARAK TANIMLANAN ARİZONA ÇÖLÜ'NDE BULUNAN KALINTILAR

Martirosyan, "Onların hayatlarını pek çok farklı şekilde yaşıyorum" dedi. "Onlar benim oluyor."

Başlangıçta zamana karşı bir yarış. Müfettişler, kalıntıların yakılmasına izin vermek zorunda kalmadan önce ailesini bulmak için çabalarken, kişinin cesedi ilçe morgunda donmuş durumda.

Haftalarca bakım evleri ve ibadethaneler aradılar, araştırdılar. kamu kayıtları ve soyağacı web siteleri, ev ve apartman daireleri taranıyor.

Martirosyan'ın amirlerinden biri olan Dennis Cotek, "Ölü kişinin yerine geçiyormuşuz gibi" dedi ve sık sık bu olay hakkında düşündüğünü kabul etti. o gün eve gittikten sonra bile karşılaştığı hayatlar.

"Onlar için her zaman küçük bir dua okurum" dedi.

Merhumun hayatta kalan bir yakını olmayabilir. -akrabaları ya da sevdiklerinin bireysel cenaze töreni masraflarını karşılaması mümkün değil. Bazen de görüşmediği akrabalar olaya dahil olmayı reddediyor veya bir arkadaşı, cenazelerine el koymak için mahkemeye dilekçe veremiyor.

Bir yıldan biraz fazla süredir bu işte çalışan Martirosyan, çalışmasının olumlu sonuçlar verdiğini söyledi. kendi ölümlülüğünün son derece farkındaydı ve ergenlik çağındaki oğluyla ağlamaklı ama önemli sohbetler başlattı.

"Bu, öyle ya da böyle hepimizin başına gelecek" dedi.

Bu aynı zamanda onu ve kamu görevlileri ordusunun geri kalanını, ABD'nin en kalabalık ilçesinde tek başına ölen onbinlerce insana onur kazandırma arayışına iten şey. Çabaları, toplu bir cenaze töreni ve 1896'dan bu yana her yıl düzenlenen çok dilli, dinler arası bir törenle doruğa ulaşıyor.

14 Aralık'taki en son tören, salgının evrensel yıkımını ve yalnızlığını hatırlattı. 1.937 kişinin cenaze töreninde ilk kez koronavirüsten ölenler de yer aldı. Ölenler arasında göçmenler, çocuklar ve evsizler de vardı.

İlçe amiri Janice Hahn, "Bugün gömdüğümüz insanlar hakkında onlara adaleti sağlayacak kadar bilgimiz yok" dedi.

"Keşke daha iyi bir şekilde, hayattayken hepsi için orada olabilseydik, böylece tamamen bağlantısız ölmek zorunda kalmasaydık ve yalnız" dedi, on yıldır törenlere katılan yerel sakinlerden Susan Rorke. "Öldüğümde bir törenle bu mezarlığa gidebilirim. Bu yüzden bu etkinliği kaçırmıyorum."

Servisteki birçok kişi Martirosyan ve bakım işçisi Carlos Herrera gibi ilçe çalışanlarıydı. 30 yılı aşkın bir süredir mezarların kazılmasına yardım etmeye gönüllü oldu.

Aralık ayı başlarında Herrera ve ekibi, içinde 1.937 plastik kutunun bulunduğu 14 fit derinliğinde (4,27 metre) bir alan kazdı.